ارتباط بین سبک های ترجیحی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی زنجان

سبک یادگیری یکی از عوامل تاثیرگذار در پیشرفت تحصیلی است. از این رو توجه به سبک یادگیری در یک نظام آموزشی موفق ضروری است. لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سبک های یادگیری با میانگین نمره ی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشکده ی پرستاری و مامایی زنجان در سال 1392 انجام گردید.
در این مطالعه ی همبستگی 208 نفر از دانشجویانی که حداقل یک ترم در دانشکده ی پرستاری و مامایی زنجان، مشغول به تحصیل بوده اند، به شکل تصادفی منظم انتخاب شدند. مقیاس اصلاح شده ی سبک های یادگیری کلب 3.1 (ویرایش 2005) و پرسشنامه ی ویژگی های دموگرافیک جهت تکمیل با رعایت توجهات اخلاقی در اختیار آن ها قرار گرفت. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی بر روی داده ها انجام گرفت.
نتایج حکایت از این داشت که بالاترین میانگین مربوط به سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی (76/5 ± 35/33) و پایین ترین میانگین مربوط به تجربه ی عینی (22/6 ± 16/26) بود. به عبارتی اکثر دانشجویان در این بررسی، به ترتیب از سبک یادگیری جذب کننده و واگرا در یادگیری خود بهره می برند. همچنین بین سبک و شیوه ی یادگیری آزمایشگری فعال و پیشرفت تحصیلی دانشجویان مورد بررسی ارتباط معنادار وجود دارد (136/0 = r، 05/0 > P).
از آنجایی که عمده سبک های یادگیری دانشجویان در این مطالعه عبارت بودند از سبک های یادگیری جذب کننده و واگرا و با عنایت به وجود ارتباط معنادار بین سبک یادگیری و پیشرفت تحصیلی آن ها توصیه می شود مدرسین ضمن توجه به این مهم، از روش های عملی و دادن زمان و در گیر کردن دانشجو در فعالیت های تحلیلی و تشریحی در تدریس خود بهره گیرند.