اثربخشی مداخله مبتنی بر مدل بزنف بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو

دیابت نوع دو شایع ترین اختلال متابولیک است که پیامدهای زیادی را بر ابعاد مختلف کیفیت زندگی مبتلایان بر جای می گذارد.
تعیین اثربخشی مداخله مبتنی بر مدل بزنف بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو.
این مطالعه شبه تجربی به صورت قبل و بعد، به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف، بر روی یک گروه 45 نفره از مبتلایان به دیابت نوع دو که طی سال های 91-1390 در سه بیمارستان آموزشی شهر مشهد بستری بودند، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه تنظیم شده بر اساس سازه های مدل بزنف (آگاهی، نگرش، نرم انتزاعی و عوامل قادرکننده) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت WHOQOL-BREF)) بود. در ابتدا، کیفیت زندگی بیماران تعیین شد و سپس برنامه مداخله در طی 3 جلسه 45 دقیقه ای اجرا گردید. یک ماه بعد، مجددا کیفیت زندگی بیماران اندازه گیری و با قبل مقایسه شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون آماری تی زوجی در سطح 95 درصد تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سنی واحدهای مورد پژوهش 7/6±5/47 و اکثریت آن ها (5/55 درصد) مرد بودند. آزمون تی زوجی نشان داد که در مرحله بعد از مداخله، نمرات تمامی ابعاد مختلف کیفیت زندگی (مثلا جنبه آگاهی از 3/1±2/7 به 9/1±3/12) و سازه های مدل بزنف (مثلا جنبه جسمی از 5/9±2/59 به 2/9±4/72) نسبت به قبل، افزایش معنی دار داشته است (05/0p<).
مدل بزنف در طراحی برنامه های ارتقای کیفیت زندگی در مبتلایان به دیابت نوع دو موثر است.