بررسی تاثیر مکیدن غیرتغذیه ای بر میزان وزن گیری و طول مدت بستری در بیمارستان در نوزادان نارس

نوزادان نارس و کم وزن با خطر بالای مشکلات تغذیه ای ناشی از بستری طولانی مدت و فرصت های محدود برای مکیدن روبرو هستند؛ از این رو، باید ارزیابی شود که تحریک دهانی، به خصوص مکیدن غیرتغذیه ای چگونه می تواند در این نوزادان مفید باشد.
تعیین تاثیر مکیدن غیرتغذیه ای بر میزان وزن گیری و طول مدت بستری در بیمارستان در نوزادان نارس.
در این تحقیق شبه تجربی، 40 نوزاد نارس در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان قائم (عج) مشهد در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. هر گروه شامل 20 نوزاد بود. در گروه آزمون، برنامه مکیدن غیرتغذیه ای روزانه قبل از شروع تغذیه لوله ای توسط مادر انجام شد و تغذیه در 5 دقیقه اول ادامه داشت. برنامه مکیدن غیرتغذیه ای در 8 نوبت از تغذیه های نوزاد انجام می شد. در گروه کنترل، هر 2 ساعت تغذیه لوله ای بدون هیچ مداخله دیگری انجام می شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه و چک لیست ویژگی های مربوط به وزن و مدت بستری بود. داده ها توسط آزمون های تی مستقل و من ویتنی و با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 16 تحلیل شد.
دو گروه نوزادان نارس از لحاظ ویژگی های سن جنینی، وزن زمان تولد و جنس تفاوت معنی داری نداشتند. میانگین وزن در روز چهاردهم در گروه مکیدن غیرتغذیه ای 203/0±2/1384 گرم و گروه کنترل 9/193±1/1246 گرم بود (04/0p<)؛ ولی مکیدن غیرتغذیه ای در افزایش وزن نوزادان در روزهای هفتم، دهم، چهاردهم و زمان ترخیص نسبت به روز اول تاثیری نداشته است.مکیدن غیرتغذیه ای به طور معناداری مدت زمان بستری در بیمارستان را کاهش داده است (02/0p<).
مکیدن غیرتغذیه ای بر افزایش وزن تاثیر قابل توجهی نداشته است. حتی ممکن است مکیدن غیرتغذیه ای باعث صرف انرژی نوزاد و کاهش وزن شود. احتمالا مکیدن غیرتغذیه ای در طولانی مدت باعث افزایش وزن می گردد.