نگاهی به ترافیک و آموزش در شهر، با تاکید بر نارسائی برنامه های درسی و آموزشی کودکان

قرن بیست و یکم با عنوان «عصر پایداری» هزاره ای است که ادامه حیات بشر و هم چنین دیگر مخلوقات، به توسعه دانش، آگاهی و آموزش در میان آحاد جامعه به ویژه در میان کودکان و نسل جوان وابسته است. با این وجود، ضعف ها و نارسائی هایی به ویژه در زمینه آموزش ترافیک در میان کشورهای جنوب به چشم می خورد که این موضوع مشکلات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی عدیده ای به بار آورده که تداوم این روند می تواند در بلندمدت خطرات بس ناگواری را برای سیاره زمین به همراه داشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با روش توصیفی- اسنادی در پی تشویق و نهادینه کردن آگاهی های پایداری، آموزش ترافیک و توسعه فرهنگ استفاده از حالت های پایدار سفر به ویژه در بین کودکان و نسل جوان کشور می باشد و در همین راستا به بررسی و تحلیل تجارب جهانی در رابطه با آموزش آگاهی های پایداری و ترافیک و بررسی و تحلیل جایگاه آموزش پایداری و ترافیک و نارسائی های آن در برنامه درسی ایران مبادرت ورزیده است. نتایج نشان می دهد که آگاهی از مباحث پایداری و هم چنین تلاش های صورت گرفته در زمینه آموزش ترافیک به ویژه در نسل جوان و کودکان در اغلب کشورهای جهان، نتایج ارزشمندی را به همراه داشته است. با این حال، این موضوعات در برنامه آموزشی و درسی کشور ما جایگاهی نداشته، به طوری که این خلاء نه تنها پیامدهای ناگواری برای پایداری اجتماعی و اکولوژیکی به بار آورده بلکه انتظار می رود که به «دور تسلسل ناپایداری» یا «بازتولید ناپایداری» در کشور منجر شود.