مدل سازی اثر زوال بذر بر سبزشدن گندم در تنش خشکی: بهینه سازی برنامه Germin در پیش بینی الگوی سبزشدن

تاکنون، برنامه های کامپیوتری مختلفی نظیر برنامه Germin برای محاسبه مولفه های جوانه زنی طراحی شده است که استفاده از آن ها اشکالاتی در بر دارد. هدف از این مطالعه اصلاح برنامه Germin برای محاسبه مولفه های جوانه زنی بود. با کمک برنامه بهینه شده اقدام به مدل سازی تاثیرات زوال بذر بر سبزشدن گندم در سطوح مختلف خشکی شد. به این منظور این آزمایش در قالب طرح آماری کاملا تصادفی به روش فاکتوریل با ترکیب پنج سطح زوال بذر (صفر، 48، 72، 96 و 144 ساعت دوره تسریع پیری) و سه سطح خشکی (1-، 5- و 10- بار) انجام شد. نتایج نشان داد که تابع چاپمن ریچاردز به خوبی سبزشدن تجمعی را در همه تیمارهای زوال بذر و شرایط خشکی شرح می دهد. با افزایش دوره های تسریع پیری زمان حرارتی برای سبزشدن از 145 به 194 درجه سانتی گراد روز رشد افزایش یافت و تنش خشکی نیز به افزایش زمان حرارتی منجر شد. برای مثال در تیمار 144ساعت تسریع پیری زمان حرارتی به 240 درجه سانتی گراد روز رشد رسید. درصد و سرعت سبزشدن با افزایش دوره تسریع پیری کاهش یافتند. نتایج نشان داد با افزایش زمان حرارتی در شرایط مطلوب محیطی زمان حرارتی برای سبزشدن در شرایط تنش خشکی به طور خطی افزایش یافت. برنامه بهینه شده توانست مولفه های جوانه زنی را محاسبه کند و توصیه می شود در مطالعات بذری از Germin بهینه شده استفاده شود.