مقایسه دو روش میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین وریدی بر موفقیت القاء زایمان در پارگی پیش از موعد پرده های جنینی

پارگی پیش از موعد پرده های جنین (PROM) در 10- 8 درصد حاملگی های ترم رخ می دهد و با طولانی شدن فاصله بین پارگی پرده های جنین و شروع دردهای زایمانی، خطر عفونتهای مادری و نوزادی افزایش می یابد. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش میزوپروستول خوراکی و اکسی توسین برای القای زایمان در زنان با PROM و نمره بیشاپ نامناسب است.
240 زن حامله نخست زا با سن حاملگی بالای 36 هفته با پارگی پیش از موعد پرده های جنینی و نمره پیشاب نامناسب برای ورود به این مطالعه انتخاب شدند و به طور تصادفی به 2 گروه (گروه یک: 75 میکروگرم میزوپروستول هر 4 ساعت تا حداکثر 2 دوز و یک سرم رینگر و گروه دوم: mlu/min 2 اکسی توسین وریدی و افزایش mlu/min 2 در هر 10 دقیقه همراه با قرص پلاسبوی خوراکی) تقسیم شدند.
یافته های پژوهش: فاصله القا تا زایمان واژینال در گروه میزوپروستول خوراکی بطور معنی داری کوتاه تر از گروه اکسی توسین وریدی بود (02/11 ساعت در برابر 25/12 ساعت) (P= 0.003). همچنین میزان سزارین در گروه میزوپروستول خوراکی کمتر بود و عوارضی مانند تاکی سیستول و هیپراستیمولیشن در دو گروه مشابه بودند.
میزوپروستول خوراکی به عنوان روشی موثر، ایمن و اقتصادی برای القاء زایمان در زنان با حاملگی ترم و پارگی زودرس پرده های جنینی مناسب تر از اکسی توسین وریدی باشد.