مقایسه شمارش اجسام لاملار در ترشحات معده با تست تکانه آسپیراسیون معده جهت پیشگویی میزان رسیدگی ریه در نوزادان نارس

سندرم دیسترس تنفسی از علل شایع مرگ ومیردوره نوزادی است وعلت آن عدم وجود مقدار کافی سورفاکتانت در بافت ریه جنین می باشد. چندین روش آزمایشگاهی برای پیش بینی میزان سورفاکتانت در ریه جنین وجود دارد. هدف از این مطالعه، مقایسه دو تست شمارش اجسام لاملار در ترشحات معده (تست کمی) با تست تکانه آسپیراسیون معده (تست کیفی) جهت پیشگویی میزان سورفاکتانت موجود در ریه نوزادان نارس می باشد.
مطالعه کاربردی حاضر یک مطالعه ارزش تشخیصی از نوع تحلیلی است که بمدت 6 ماه در سال 1391 بر روی 150 نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر از 34 هفته در بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه انجام گردید. برای انجام این مطالعه هر دو تست تکانه آسپیراسیون معده و شمارش اجسام لاملار بر روی تمام نوزادان مورد بررسی بطور همزمان انجام شد. در ابتدا حداقل 5/2 سی سی از ترشحات معده نوزاد در طی یک ساعت از تولد توسط لوله نازوگاستریک آسپیره می شد و برای انجام تست تکانه آسپیراسیون معده به حداقل 5/0 سی سی از مایع آمنیوتیک، 5/0 سی سی نرمال سالین و یک سی سی اتیلیک الکل 95% اضافه و بمدت 15 ثانیه به خوبی تکان داده می شد. سپس با شمارش حباب های تشکیل شده بر روی سطح لوله نتیجه آزمایش ارزیابی می شد. شمارش اجسام لاملار نیز با استفاده از شمارشگر سلولی مدل Sysmexمدل Xt-1800iانجام شد. از منحنی Roc و ضریب توافق کاپا برای تحلیل نتایج استفاده شد. در مجموع از230 نمونه گرفته شده 80 نمونه به علت آلودگی به خون و مکونیوم از مطالعه حذف شدند و نهایتا 150 نمونه بررسی شد. 59 نوزاد (3/39%) دچار سندرم دیسترس تنفسی بودند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری منفی و مثبت تست تکانه آسپیراسیون معده برای تشخیص سندرم دیسترس تنفسی بترتیب 7/62%، 100%، 5/80%، 100% و در مورد شمارش اجسام لاملار بترتیب 3/98%، 5/94%، 9/98%، 1/%92 بود.
شمارش اجسام لاملار، تستی مناسب جهت غربالگری از نظر بررسی سندرم دیسترس تنفسی می باشد وتست تکانه آسپیراسیون معده نیز تست مناسبی برای ردکردن سندرم دیسترس تنفسی می باشد و این دو تست در کنار هم حساسیت و ویژگی مناسبی از نظرتشخیص میزان سورفاکتانت ریه را دارند.