اخلاق و عرفان شیعی و تلفیق آنها از نظر خواجه نصیر الدین طوسی

خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از بزرگ ترین نظریه پردازان اخلاق شیعی، سه پایه مستحکم برای اخلاق پایه ریزی نموده که مبانی اخلاق اسلامی را کامل نشان می دهد. وی در کتاب اخلاق ناصری، به پی روی از ارسطو و ابن مسکویه با عقل و استدلال، پایه فلسفی نظریه خود را استوار ساخته و در کتاب اخلاق محتشمی، مبنای شرعی دیدگاه خود را با استناد به آیات و روایات بنا نموده و در اوصاف الاشراف، مبنای عرفانی آن را پایه گزاری کرده و به نظریه ای تلفیقی بین اخلاق و عرفان رسیده است که مراتب کمال آن را نشان می دهد. این نظریه پردازی نشان می دهد که یکی از ابعاد شخصیت خواجه جنبه عرفانی بوده و کمال اخلاق را با عرفان میسر دانسته و اخلاق عرفانی شیعی را به عنوان کامل ترین جلوه اخلاق اسلامی نشان داده است که برای تخلق به اخلاق الهی، از تزکیه نفس و تعالیم نجات بخش قرآن کریم و ائمه اطهار استفاده می شود.