تاثیر بازی های گروهی بر رشد مهارت های روانی حرکتی پسران پیش دبستانی کم توان ذهنی

هدف این پژوهش بررسی تاثیر بازی های گروهی در یادگیری مهارت های روانی- حرکتی کودکان پیش دبستانی کم توان ذهنی (سنین 5 تا 7 سال) بود. این پژوهش از نوع کاربردی و شیوه انجام گرفتن آن شبه آزمایشی بود. برای این هدف، 20پسر پیش دبستانی کم توان ذهنی مدارس ویژه دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر اصفهان به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب، و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند(10 کودک در گروه آزمایش و 10 کودک در گروه کنترل). ابزار مورد استفاده برای بررسی رشد حرکتی کودکان در پیش آزمون و پس آزمون، آزمون لینکن- اوزرتسکی بودکه به صورت انفرادی اجرا گردید. گروه آزمایشطی 15جلسه یک ساعته تحت مداخله بازی های گروهی قرار گرفتند و بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نشد. پس از پایان مداخله کودکان هر دو گروه از لحاظ مهارت های روانی-حرکتی با آزمون لینکن-اوزرتسکی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون مهارت های روانی-حرکتی در گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد(001/0>P). میزان اندازه اثر69 /0بدست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که بازی های گروهی مهارت های روانی-حرکتی کودکان کم توان ذهنی را افزایش می دهد. نتایج تحلیل واریانس چندگانه (مانوا) نشان داد که تفاوت در خرده مقیاس های تعادل(006/0=P)، مهارت انگشتان(001/0=P)، هماهنگی چشم و دست(001/0=P) مهارت تنه (005/0=P) معنی دار بود، اما در خرده مقیاس های مهارت عضلات بزرگ دست ها (7/0=P) و مهارت بازوها(17/0=P) و هماهنگی دست و پا(10/0=P) این تفاوت معنی دار نبود. بنابرین می توان از بازی های گروهی در کنار سایر روش ها برای تقویت مهارت های روانی – حرکتی کودکان پیش دبستانی استفاده نمود.