ارزیابی توابع انتقالی در برآورد رطوبت اشباع خاک های آهکی

برآورد منحنی رطوبتی خاک نقش مهمی در مدلسازی حرکت آب و املاح در خاک ها دارد. رطوبت اشباع خاک یکی ازپارامترهای مهم در مطالعات خاک است که به منظور برآورد منحنی رطوبتی خاک و هدایت هیدرولیکی غیر اشباع خاک مورد استفاده قرار میگیرد. توابع انتقالی به عنوان روشی غیر مستقیم مطرح بوده که پارامترهای دیریافت خاک را از روی پارامترهای زودیافت برآورد مینماید. جهت توسعه توابع انتقالی، روش های رگرسیون چندگانه خطی و شبکه عصبی مصنوعی بکار گرفته میشوند. در این تحقیق، بافت خاک، جرم مخصوص ظاهری، جرم مخصوص حقیقی، درصد مواد آلی و مقدار آهک به عنوان پارامترهای زودیافت و مقدار رطوبت اشباع به عنوان پارامتر دیریافت خاک در نظر گرفته شدند. در این مطالعه، با استفاده از پارامترهای زودیافت در 136 نمونه خاک، 14 مدل توابع رگرسیونی و 6 مدل شبکه عصبیمصنوعی به منظور برآورد رطوبت اشباع خاک مورد ارزیابی قرار گرفتند. در نهایت، مقادیر اندازه گیری شده و برآوردشده رطوبت اشباع خاک با همدیگر مقایسه و توانایی هر مدل توسط شاخص های آماری ارزیابی گردید. شاخص های نسبت خطای میانگین هندسی (GMER)، معیار آکائیک (AIC) و ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) نشان دادند که شینوست و همکاران (به ترتیب با مقادیر 1/1، 8/610- و 104/0m3/m3) و مدل های میناسنی و همکاران (به ترتیب با مقادیر 1، 6/563- و 124/0m3/m3) برآورد بهتری از رطوبت اشباع خاک داشتند. نتایج نشان داد که مقدار کم مواد آلی تاثیر معنی داری بر روی دقت برآورد مدل های شبکه عصبی داشت ولی درصد آهک تاثیر معنیدار بر روی توابع مذکور ایجاد نکرد.