بررسی مواضع کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در قبال دیوان بین المللی کیفری

حضور فعال کشورهای اسلامی در مجامع بین المللی با توجه به جهت گیری و رویکردهای خاص حاصل از عقاید اسلامی، همواره یکی از مباحث مهم در حوزه ی سیاست بین الملل بوده است. سازمان کنفرانس(همکاری) اسلامی با حضور فعال کشورهای مهم و مطرح جهان اسلام مانند مصر، عربستان، ایران، ترکیه و غیره، توانسته است به یکی از مجامع پویا و کلیدی جهان اسلام مبدل شود و توجه دیگر نهادها را در عرصه ی بین الملل به خود معطوف سازد.
این مقاله درصدد است با بررسی مواضع کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی در یکی از مهمترین نهادهای قضایی و کیفری بین المللی یعنی دیوان بین المللی کیفری(ICC)که وظیفه اش رسیدگی به جرائم نسل کشی، جنایت علیه بشریت و جنایات تجاوز است، بتواند شناخت جامعی از مواضع عملی و اعلامی کشورهای جهان اسلام در برابر قوانین کیفری حقوق بین الملل ارائه دهد.
مطابق بررسی های انجام شده از سایت رسمی (ICC) و نتایج حاصله از روش مطالعه ی کتابخانه ای، و تاکید بر تحلیل محتوای اسناد، به نظر می رسد که کشورهای اسلامی در قبال دیوان، سه رویکرد متفاوت را اختیار کرده اند. نخست کشورهایی که بدون هیچ گونه تردیدی به عضویت کامل دیوان در آمده اند. این دسته اغلب شامل کشورهایی است که کوچک بوده و سابقه ی مستعمره بودن را در گذشته ی نه چندان دور خود دارند. دسته ی دوم، کشورهایی که پس از امضاء متن اساسنامه ی دیوان، تردید های اساسی در تصویب اساسنامه و الحاق قطعی به دیوان دارند. موضوع نقض حاکمیت ملی، احتمال آن که دیوان آلت دست قدرتهای بزرگ بوده باشد و مغایرت اصول اساسنامه با مقررات شرعی اسلام، از جمله استدلال های این دسته از کشورها است. دسته ی سوم، کشورهایی هستند که اساسا اساسنامه را امضا نکرده اند.