بررسی تاثیر مشخصات فیزیکی ایمپلانت های ستون مهره ای بر توزیع دوز نخاع

در پرتودرمانی، حضور ایمپلانت های فلزی بر توزیع دوز تاثیر می گذارد. این اثر، علاوه بر انرژی پرتو به نوع، اندازه، جنس و موقعیت قرارگیری ایمپلانت بستگی دارد. در این تحقیق، تاثیر ایمپلانت های ستون مهره ای بر توزیع دوز در نخاع، توسط شبیه سازی Monte Carlo بررسی شد.
شتاب دهنده ی انکور، فانتوم آب، فانتوم پلکسی گلاس حاوی ستون مهره ای و فانتوم پلکسی گلاس حاوی ستون مهره ای و ایمپلانت های میله ای توسط کد های کاربر BEAMnrc و DOSXYZnrc شبیه سازی و اعتبارسنجی شد. اثر حضور ایمپلانت ها و تغییر اندازه، جنس و موقعیت ایمپلانت ها بر توزیع دوز بررسی شد.
مقایسه توزیع دوز با و بدون ایمپلانت، نشان دهنده ی افزایش دوز ناشی از الکترون های برگشتی از سطح فلز تا 5/5 درصد و تا فاصله ی mm 4 از سطح فلز بود. بیشترین تضعیف، ناشی از فلز تایتانیوم 9 درصد بود. با کاهش فاصله ی بین میله ها، افزایش اثر تضعیف و با کاهش فاصله ی میله ها از نخاع، افزایش دوز در نخاع مشاهده شد. کاهش قطر میله ها سبب کاهش تغییرات دوز شد. تغییر جنس ایمپلانت ها از تایتانیوم به ویتالیوم و استیل، تضعیف را به میزان 2 برابر افزایش داد.
آشفتگی دوز ناشی از ایمپلانت، در نخاع قرار گرفته در سایه ی فلز به صورت کاهش و در نخاع قرار گرفته بین دو میله، به صورت هم افزایش و هم کاهش بود. اثر اندازه ی ایمپلانت با بزرگ شدن قطر آن و اثر جنس، زمانی که نخاع در سایه ی ایمپلانت واقع شود، اهمیت بیشتری می یابد. به طور کلی، تاثیر ایمپلانت بر توزیع دوز نخاع، تابعی از اندازه، جنس و موقعیت قرارگیری ایمپلانت است. بنابراین بررسی توزیع دوز برای این بیماران توصیه می شود.