بررسی تاثیر متاآمفتامین بر خانواده ها و بیماران مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد شهر تهران در سال 1391

پژوهش حاضر به بررسی اثرات مصرف متاآمفتامین بر بیماران مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد شهر تهران پرداخت. هدف مطالعه بررسی وضعیت مصرف متاآمفتامین به منظور شناسایی تاثیرات خانوادگی و اجتماعی آن بود.
واحد آماری این پژوهش، بیماران تحت درمان سوءمصرف مواد در شهر تهران بود. نمونه گیری به صورت خوشه ایچند مرحله اجرا شد. تعداد 100 پرسشنامه در بین 2 مرکز درمان اعتیاد به صورت مساوی توزیع گردید و پس از جمع آوری پرسشنامه ها داده ها استخراج و تحلیل شد.
اغلب مصرف کنندگان شیشه (از جمله زنان) جوان بودند. از نظر وضعیت تحصیلی اکثر مراجعه کنندگان به مراکز درمان اعتیاد دارای تحصیلات پایین بودند. 64 درصد آن ها دارای تحصیلات کمتر از دیپلم و 24 درصد نیز دارای تحصیلات دیپلم بودند. همه شرکت کنندگان علاوه بر مصرف شیشه به مصرف یکی از مواد مخدر نیز آلوده بودند. از نتایج دیگر این پژوهش افزایش مصرف مواد در بین افراد متاهل بود به طوری که 54 درصد مصرف کنندگان شیشه متاهل بودند. البته روند افزایش طلاق در بین آنان نیز در حال افزایش بوده و میزان اختلافات خانوادگی در بین آن ها بسیار زیاد بود.
بحث نتیجه گیری شد که سن شروع مصرف شیشه رو به کاهش و مقدار مصرف و نوع آن در بین مصرف کنندگان مواد از جمله زنان رو به افزایش است. بروز خشونت، اختلافات خانوادگی و طلاق از اثرات متقابل و یا علل گرایش به متاآمفتامین بوده و اثرات اقدامات درمانی بسیار ضعیف می باشد.