بررسی رابطه بین سطح هوش اخلاقی اعضای هیئت علمی دانشگاه ارومیه با شیوه های تدریس آنان در سال تحصیلی 92-1391

دانشگاه ها جزو مهم ترین موسسات جامعه انسانی محسوب می شوند؛ در عصر حاضر، از مهم ترین توقعات جامعه از دانشگاه بالا بردن سطح هوش اخلاقی در کنار ارتقای سطح علمی جامعه است. از این رو پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه بین سطح هوش اخلاقی با سبک تدریس اعضای هیئت علمی دانشگاه ارومیه انجام شده است.
این پژوهش توصیفی-پیمایشی از نوع همبستگی بوده و نیز از لحاظ ماهیت تحقیق کاربردی است. جامعه آماری پژوهش اعضای هیئت علمی دانشگاه ارومیه به تعداد 412 نفر بودند که 156 نفر به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق دو پرسشنامه هوش اخلاقی لینیک و کیل (2011) و نیز پرسشنامه سبک تدریس گراشا (1996) بودند که پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ با نرم افزار SPSS 16 محاسبه و به ترتیب 94/0 و 855/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون، و رگرسیون انجام شد.
نتایج نشان دادند که بین سطح هوش اخلاقی اساتید با نوع سبک تدریس آنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ همچنین بین ابعاد هوش اخلاقی شامل «درستکاری»، «مسئولیت پذیری»، «دلسوزی» و «بخشش» با نوع سبک تدریس آنان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد؛ می توان سبک تدریس اساتید را از روی سطح هوش اخلاقی آنان پیش بینی نمود.
می توان با کمک اساتید، از طریق کلاس های درس و اتخاذ سبک تدریس مناسب، سطح هوش اخلاقی دانشجویان را بالا برد.