پاسخ فیزیولوژیکی و ژنتیکی هالوفیت Aeluropus littoralis به شوری

شوری با ایجاد تنش یونی و اسمزی موجب کاهش تولید محصولات زراعی و باغی می شود. در این تحقیق مکانیسم تحمل شوری در هالوفیت Aeluropus littoralis که یکی از متحمل ترین گیاهان تک لپه ای به شوری است در چهار سطح نمکی 120، 250، 450 و 600 میلی مولار از طریق تکنیک cDNA-AFLP مورد بررسی قرار گرفت. از لحاظ فنولوژیکی تنش شوری موجب کاهش رشد شاخساره، نسبت شاخساره به ریشه و کلروفیل گردید. بیشترین تظاهر ژنها به همراه بیشترین واریانس کیفی در تیمار نمکی 250 میلی مولار مشاهده شد. در این سطح گیاه دارای بیشترین رشد حتی نسبت به سطح شاهد بود و با افزایش میزان شوری خاموشی ژنها افزایش یافت. نتایج نشان داد که در سطح شوری 250 میلی مولار این هالوفیت بهترین پاسخ را به شوری دارد و مناسب ترین تیمار جهت درک مکانیسم های تحمل شوری در این هالوفیت است. به نظر خاموشی ژنهای فعال در سطح شاهد و بیان تعدادی از ژنهای خاموش در سطح شاهد همراه با کاهش کل TDF های بیان شده در اثر اعمال تنش و کاهش نسبت شاخساره به ریشه مکانیسم تنظیمی گیاه جهت تحمل تنش شوری باشد به طوری که تظاهر این ژنهای خاموش علاوه بر القاء تحمل موجب افزایش رشد نسبت به سطح شاهد در این گیاه شده است.