مطالعه توصیفی تاثیر یادگیری فضایی در مازآبی موریس بر فراساختار سیناپسهای ناحیه CA1 تشکیلات هیپوکامپی موش صحرایی

بررسی تغییرات فراساختاری سیناپسهای ناحیه CA1 تشکیلات هیپوکامپی پشتی در اثر یادگیری فضایی در این مطالعه از 12 سر موش صحرایی نر نژاد Wistar استفاده شد، که به دو گروه آموزش دیده و شاهد تقسیم شدند. موشهای گروه آموزش دیده طی سه روز، و هر روز شامل هشت کارآزمایی در ماز آبی موریس (Morris water maze) تحت آموزش قرار گرفتند، در صورتیکه موشهای گروه شاهد هیچگونه آموزشی نمی دیدند. در روز آخر همه موشها تحت بیهوشی عمیق ابتدا توسط نرمال سالین و سپس فیکساتور کارنووسکی پرفیوژن شدند. سپس مغز آنها از جمجمه خارج گردید و با استفاده از تکنیک پانچ، ناحیه CA1 تشکیلات هیپوکامپی پشتی در فاصله 3.5- تا 4.5- میلی متر از ناحیه Bregma نمونه برداری شد، و نمونه ها جهت بررسی میکروسکوپ الکترونی گذاره آماده شدند، و بعد از برش گیری و رنگ آمیزی مورد مشاهده قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که در گروه آموزش دیده تعداد سیناپسهای مقعر و سیناپسهایی که دارای ناحیه متراکم پس سیناپسی نازکی بودند نسبت به گروه شاهد افزایش یافته بود. همچنین در گروه آموزش دیده ناحیه اتصال سیناپسی وسیع و گاهی V شکل شده بود، و نیز تعداد سیناپس با ناحیه متراکم پس سیناپسی منفذدار مشاهده گردید.
با توجه به نتایج به دست آمده می توان چنین عنوان کرد که عمل یادگیری فضایی شماری تغییرات فراساختاری را در سیناپسهای ناحیه CA1 القا می کند که این تغییرات موجب افزایش کارآیی سیناپسی می شوند.