بررسی تاثیر سناریوهای ایفای نقش بر تغییر خلق و همدلی دانشجویان پرستاری در بخش روانپزشکی

اضطراب، ترس و نگرانی، سطح خلق و میزان همدلی دانشجویان با بیماران مبتلا به اختلالات روانی را دچار اشکال می کنند آن قدر که در خواب نیز رویای مواجهه با بیماران را دارند. این پژوهش به منظور ارزیابی کاربرد سناریوهای ایفای نقش بر تغییر خلق و همدلی دانشجویان با بیمار در بخش روانپزشکی بیمارستان امام رضا (ع) شهر بجنورد انجام شد.
این پژوهش از نوع شبه تجربی بود. جامعه پژوهش این مطالعه را 18 نفراز دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در طول یک ترم تحصیلی تشکیل دادند. 9 مصاحبه بررسی وضعیت روان دو نفره پرستار- بیمار به روش ایفای نقش توسط دانشجویان برگزار شد. با استفاده از پرسش نامه همدلی Jefferson و نیمرخ حالات خلق قبل و بعد از اجرای نقش، میزان همدلی و تغییر خلق آن ها اندازه گیری شد.
میانگین نمره همدلی دانشجویان قبل و بعد از ایفای نقش، اختلاف معنی داری نداشت (58/0 = P). در تغییر نمره خلق نیز اختلاف معنی داری مشاهده نشد (75/0 = P).
ترس، نگرانی و اغتشاش فکری دانشجویان، بر میزان همدلی آن ها با بیمار و تغییر خلق آن ها تاثیرات منفی داشته است. پیشنهاد می شود ایفای نقش در بیش از یک ترم تحصیلی و با تعداد دانشجویان بیشتر، به همراه کاربرد سایر روش ها مثل نمایش فیلم برگزار شود.