ارتباط بین ویتامین D و اختلال شناختی در سالمندان شهر امیر کلا

هر چند علت اختلالات شناختی به طور کامل مشخص نمی باشد، ولی با کمک ویتامین D می توان از تخریب نورون ها جلوگیری نمود. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین کمبود ویتامین D و اختلالات شناختی بود.
مطالعه ی توصیفی تحلیلی مقطعی حاضر قسمتی از طرح کوهورت AHAP بود که روی 1616 سالمند شهر امیرکلا انجام شد. سطح ویتامین D با استفاده از نمونه خون صبحگاهی و وضعیت روانی با استفاده از پرسش نامه ی بررسی کوتاه وضعیت روانی MMSE (Mini–Mental State Examination) مورد سنجش قرار گرفت. داده ها توسط آزمون های آماری آزمون تی، آنووا و مجذور خی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین سنی افراد مورد پژوهش 1/7±81/68 سال، که شامل 1103 نفر (4/68%) بدون علایم اختلالات شناختی و 509 نفر دارای علایم اختلالات شناختی (5/31%) بود. در پژوهش حاضر بین سطح ویتامین D و MMSE در مردان ارتباط معنی داری یافت نشد (49/0P=)، اما در زنان بین سطح ویتامین D و MMSE ارتباط معنی داری مشاهده گردید (029/0P=). میانگین سطح سرمی ویتامین D در افراد بدون علایم اختلالات شناختی 79/32± 45/34 و در گروه دارای علایم اختلالات شناختی 39/29±80/32 بود، هرچند که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (31/0P=).
در پژوهش حاضر هر چند سطح سرمی ویتامین D در افراد بدون علایم اختلالات شناختی بیشتر از افراد دارای علایم اختلالات شناختی بود، ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. بنا بر نتایج مطالعه ی حاضر ارتباطی بین سطح سرمی ویتامین D و بروز علائم شناختی وجود نداشت.