رضایت شغلی پرستاران و عوامل دموگرافیکی و شغلی موثر بر آن در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان

عدم رضایت پرستاران که به عنوان عمده ترین بخش نیروی انسانی در نظام سلامت می باشند، می تواند منجر به کاهش کیفیت خدمات، ترک خدمت و غیبت از کار توسط آنان شود. عوامل متعددی در این زمینه دخیل هستند که در این مطالعه میزان رضایت شغلی پرستاران و عوامل دموگرافیکی و شغلی موثر بر آن در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان مورد بررسی قرار گرفت.
در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر، 250 نفر از پرستاران شاغل از 14 بخش سه بیمارستان آموزشی- درمانی به صورت نمونه گیری تصادفی و با در نظر گرفتن شرایط ورود به مطالعه انتخاب گردیدند. داده ها توسط پرسش نامه استاندارد سازمان جهانی بهداشت که حاوی اطلاعات دموگرافیک و 36 سوال در زمینه های شغلی (19 سوال)، ارتباطی و همکاری (9 سوال)، مدیریتی (5 سوال) و حقوق و مزایا (3 سوال) بر مبنای طیف لیکرت از کاملا ناراضی (نمره 1) تا کاملا راضی (نمره 5) بود، با انجام مصاحبه جمع آوری گردید. تحلیل داده ها پس از وارد نمودن آن ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و آزمون های t، ANOVA و ضریب همبستگی Pearson صورت گرفت.
رضایت کلی پرستاران از شغل خود در حد متوسط (54/0± 18/3) بود. میانگین رضایت پرستاران از ابعاد مورد بررسی به ترتیب در ابعاد ارتباطی و همکاری با (98/0± 42/3)، شغلی با (08/1± 35/3)، مدیریتی با (09/1± 62/2) و حقوق و مزایا با (97/0± 34/2) حاصل گردید. در زمینه عوامل دموگرافیکی، تفاوت معنی داری بین رضایت شغلی پرستاران با جنس (08/0 P=)، سن (04/0 P=)، وضعیت تاهل (05/0 P=)و مدرک تحصیلی (05/0 P=) در فاصله اطمینان 95 درصد مشاهده نشد. در زمینه عوامل شغلی، بین رضایت شغلی پرستاران با بخش های کاری (08/0 P=)، نوع استخدام (01/0 P=)، سابقه خدمت (02/0 P=) و درآمد (05/0 P=)در فاصله اطمینان 95 درصد، تفاوتی به صورت معنی دار مشاهده نشد، ولی این رابطه در زمینه ارتباط رضایت شغلی با پست های مختلف سازمانی در فاصله اطمینان 99 درصد معنی دار بود (02/0 P=) میزان رضایت شغلی پرستاران در حد متوسط بود. با توجه به پایین بودن میزان رضایت پرستاران از لحاظ ابعاد مدیریتی و حقوق و مزایا، مدیران این بیمارستان ها باید با بهبود شیوه های مدیریتی و ارتباطی، همچنین بهینه و عادلانه نمودن سیستم های پرداختی، زمینه ارتقای رضایت پرستاران را فراهم نموده و با در نظر گرفتن عوامل دموگرافیکی و شغلی، میزان رضایت را به صورت دوره ای جهت تعیین اثربخشی اقدامات انجام شده ارزیابی نمایند.