بررسی فراوانی مخاطرات شغلی و عوامل موثر بر آن در پرستاران بیمارستان های غیر آموزشی سیرجان و بافت در سال 1390

مخاطرات شغلی یکی از مهمترین مشکلات کشورهای در حال توسعه است. در این میان بیمارستان ها از پرمخاطره ترین مراکز ارائه خدمات سلامت و پرستاری از جمله شغل های پر تنش به شمار می رود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مخاطرات شغلی و عوامل موثر بر آن در پرستاران انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سه بیمارستان غیر آموزشی سیرجان و بافت در سال 1390 انجام گرفت. حجم نمونه 200 نفر بود که به روش طبقه ای - تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر در نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل گردید.
فراوانی نسبی آگاهی از اقدامات ایمنی 5/98%، رعایت اقدامات ایمنی 0/86% و درک کارکنان از ایمنی وسایل و تجهیزات 5/99% بود. فراوانی آسیب های جسمی و روانی پرستاران به ترتیب 0/95% و 6/88% بود و هیچ یک از پرستاران مورد تهاجم فیزیکی قرار نگرفته بودند. بین جنس، تحصیلات، سابقه کار و بیمارستان، با فراوانی عوارض جسمی در پرسنل و بین فراوانی آگاهی با نوع استخدام رابطه معنی دار پیدا شد. آگاهی پرستاران در بخش اورژانس نسبت به بخش های دیگر کمتر بوده و بیشترین عوارض روانی در پرسنل بخشCCU (100%) و اورژانس (1/94%) ایجاد شده بود.
نتایج بیانگر وجود آسیب های جسمی و روانی در تعداد زیادی از پرسنل می باشد. لذا به مدیران توصیه می شود با هزینه کردن بودجه مناسب جهت فراهم نمودن تجهیزات لازم، نسبت به کاهش مخاطرات شغلی پرستاران اقدام نمایند.