شک یا یقین: ریشه های فرهنگی سیاستگذاری عمومی در بخش علم و فنآوری در ایران

در سال های اخیر، منابع متعددی در مورد پیشرفت علوم و فنآوری در ایران منتشر شده است. با فرض اینکه فنآوری یک«برساخت اجتماعی» محسوب می شود، این مقاله کوشش می کند در پرتوی نظریه تفسیر پل ریکور، نشان دهد که رابطه گفتمانی جامعه ایران با فنآوری غرب را می توان به رابطه متن با خواننده در«گفتمان یقین» ریکور مشابه دانست. ثانیا، این مقاله می کوشد روشن سازد که این مرحله در بستر گفتمانی پیشین ریشه دارد که می توان آنرا «گفتمان شک»نامید.
در همین راستا، مقاله نخست بر اساس نظریه تفسیر پل ریکور یک مدل مفهومی بنا می سازد که در آن بر حسب تمثیل، فنآوری به متن و کاربر فنآوری به خواننده متن تشبیه شده است سپس در یک مطالعه تاریخی توضیح می دهد که در دوران پس از انقلاب، این رابطه دوتایی (فنآوری و کاربرآن) دارای دو مرحله با ماهیت متفاوت بوده است: مرحله فاصله گذاری از 1357 تا 1368 و مرحله فاصله برداری از 1368 تاکنون. مقاله با این نتیجه گیری پایان می گیرد که رشد کنونی تولیدات علمی به مثابه پایه های مادی، سیاست گذاری عمومی با محوریت ملیت خواهی فنآورانه مبتنی بر«گفتمان یقین عمل می کند و این گفتمان نیز به نوبه خود، در خدمت فرایند هویت سازی اجتماعی است که به قصد ایجاد حس عزت و احترام به هویت ملی ایجاد شده است