مقایسه تراکم مواد معدنی مهره های کمری بین زنان ورزشکار و غیر ورزشکار غیر یائسه

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تراکم مواد معدنی مهره های کمری (BMD یا Bone mineral density) زنان ورزشکار و غیر ورزشکار غیر یائسه بود.

15 ورزشکار زن دونده با سن 81/4 ± 80/33 سال، وزن 22/4 ± 33/57 کیلوگرم، قد 31/5 ± 13/164 سانتی متر و شاخص توده بدنی 21/2 ± 41/21 کیلوگرم بر متر مربع و 15 زن غیر ورزشکار با سن 02/5 ± 73/36 سال، وزن 67/10 ± 00/68 کیلوگرم، قد 17/4 ± 20/161 سانتی متر و شاخص توده بدنی 34/4 ± 78/26 کیلوگرم بر متر مربع که همگی غیر یائسه و در محدوده سنی 45-30 سال بودند، به عنوان آزمودنی در تحقیق شرکت نمودند. BMD مهره های کمری توسط روش Dual-energy X-ray absorptiometry (DEXA) اندازه گیری شد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون t مستقل در سطح معنی داری (05/0? P) تجزیه و تحلیل شد.

در ناحیه مهره های کمری (4L-1L)، بر اساس معیار Z-score و T-score، تمام زنان ورزشکار وضعیت بافت استخوانی طبیعی داشتند؛ در حالی که 3/13 درصد از زنان غیر ورزشکار، دچار ناهنجاری استئوپنی بودند. همچنین، BMD مهره های کمری زنان ورزشکار به طور معنی داری بیشتر از غیر ورزشکاران بود. در ضمن، تفاوت معنی دار آماری بین مقادیر T-score و Z-score ناحیه مهره های کمری زنان ورزشکار و غیر ورزشکار مشاهده گردید.

به نظر می رسد که دویدن می تواند باعث افزایش BMD مهره های کمری زنان غیر یائسه گردد و به عنوان یک روش موثر غیر دارویی می تواند نقش مهمی در جلوگیری از پوکی استخوان ایفا نماید.