اهمیت بیمار استاندارد شده در آموزش و چگونگی آماده سازی آن

بیمارنما یا بیمار استاندارد شده فردی است که تحت تعلیم قرار می گیرد تا آنچنان شبیه یک بیمار واقعی عمل کند که حتی توسط یک متخصص ماهر نیز از بیمار حقیقی قابل تشخیص نباشد. در این شبیه سازی بیمارنما در حقیقت از هرحیث، نه فقط در ارائه تاریخچه بلکه حرکات بدن، یافته های فیزیکی، احساسات و مشخصات فردی باید مانند یک بیمار واقعی عمل کند (1).
در روش استفاده از بیمار استاندارد شده باتوجه به قابلیت دسترسی در هر زمان و مکان و ارائه یکسان مسایل و مشکلات بیماری در یک چارچوب تعیین شده استاندارد، فرصت کافی به دانشجویان جهت آموزش انواع مهارتهای بالینی و در دفعات و به دور از هر نوع ترس و تهدید به ویژه برای دانشجویان مبتدی داده می شود. همچنین با بکارگیری این روش، مشکل اصلی در انجام آزمون صلاحیت های بالینی دستیاران و دانشجویان پزشکی نیز مرتفع خواهد شد.
در بسیاری از موارد بیمار استاندارد شده ارزش بیشتری در روند آموزش فراگیران نسبت به بیمار واقعی دارد، لیکن باید در نظر گرفت که هدف این نیست که بیمارنما جانشین بیمار واقعی گردد، بلکه هدف آن است که به دانشجو طوری آموزش داده شود که هرچه موثرتر با بیمار واقعی مواجه شود و نیز برای ارزیابی صلاحیت بالینی وی بکار رود. بیمار نما وسیله ای است که همراه با سخنرانی، کتاب، نوار ویدئو و بیمار واقعی جای مناسبی در آموزش پزشکی دارد (2).