تاثیر همزمان مدیریت آبی و بافت خاک بر الگوی تغییرپذیری شوری خاک باغ های پسته رفسنجان

شناخت تغییرات زمانی و مکانی خصوصیات خاک، به ویژه در اراضی کشاورزی، بدون شک راه گشای مدیریت بهینه و برنامه ریزی خاص مکانی است. در این پژوهش، تاثیر مدیریت آبی و بافت خاک بر الگوی پراکنش قابلیت هدایت الکتریکی بخشی از باغ های پسته ی منطقه ی هرمزآباد رفسنجان مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور، شبکه ای منظم با ابعاد 500 در 500 متر بر روی محدوده ی مطالعاتی اعمال گردید و مختصات جغرافیایی 77 نقطه ی مشاهداتی به دست آمد. سپس در هر نقطه، از عمق های صفر تا 40، 40 تا 80 و 80 تا 120 سانتی متری نمونه برداری صورت گرفت. پس از انجام آزمایش های فیزیکی و شیمیایی لازم بر روی نمونه ها، به منظور ترسیم نقشه های کریجینگ معمولی خصوصیات مورد مطالعه، مراحل واریوگرافی و تخمین در نرم افزار ایلویس صورت پذیرفت. نتایج نشان دهنده ی اثر قابل توجه بافت خاک و مدیریت آبی منطقه در روند افزایش شوری خاک از سمت جنوب به طرف شمال منطقه در هر سه عمق مطالعاتی بود. به عبارت دیگر، ریزترشدن بافت خاک از یک سو و نیز افزایش دور آبیاری (از متوسط 28 به 52 روز) از سوی دیگر، موجبات افزایش شوری خاک ها از سمت جنوب به طرف شمال منطقه ی مطالعاتی را فراهم نموده است.