بررسی فراوانی انواع ویبریوهای جداشده از آبهای ساحلی شهر بندرعباس

ویبریوها به عنوان عامل برخی از اختلالات گوارشی و خارج گوارشی شناخته شده اند، که معمولا در برخی از فصول سال به صورت اپیدمی ظاهر می شوند. از آنجایی که دریا به عنوان یکی از زیست بوم های مهم ویبریوها شناخته شده است، این تحقیق با هدف تعیین فراوانی انواع ویبریوها و تعیین مقاومت میکروبی آنها، در مناطق مختلف ساحلی جنوب کشور در فصول مختلف سال انجام شد.
در این مطالعه توصیفی – مقطعی، 600 نمونه آب برداشت شده از آبهای ساحلی شهر بندرعباس از نظر وجود سویه های ویبریو در دو فصل بهار و زمستان بررسی شدند. برای تشخیص اولیه، از محیط های آب پپتونه قلیایی و TCBS استفاده گردید و با انجام تست های بیوشیمیایی (اکسیداز، حرکت، اندول، KIA و سایر آزمون های بیوشیمیایی از جمله نمک 0%، 6%، VP و ONPG) تشخیص نهایی انجام شد.
ویبریو هاروئی با 3/2%، ویبریو کلرا 7/1%، ویبریو پاراهمولیتیکوس 3/1%، ویبریو فورنیسی 2/1%، شیگلوئید و ویبریو متسچینوکووی 1%،، هیدروفیلا 5/0%، ویبریو ولنیفیکوس و ویبریو میمیکوس 3/0% و ویبریو فلوویالیس 2/0%، بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. همچنین برحسب فصول، 2/71% آلودگی مربوط به فصل زمستان و 8/28% مربوط به فصل بهار بود، که نشان می داد در زمستان موارد آلودگی بیشتر از فصل بهار بوده است.
با توجه به مطالعه محققین، جداسازی این گونه ها بعد از بارندگی، افزایش می یابد. در مطالعه حاضر نیز این پارامتر در جداسازی گونه های ویبریو تاثیر مثبت داشته است.