مروری بر پاتوفیزیولوژی و تشخیص سندرم روده تحریک پذیر

سندرم روده تحریک پذیر به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش با شیوع 20-10% در جمعیت جهان مطرح است. این سندرم معمولا به صورت درد یا ناراحتی در شکم همراه با تغییر اجابت مزاج توسط بیماران بیان می شود، و تشخیص آن براساس شرح حال بیماران بوده و تست تشخیصی اختصاصی برای آن وجود ندارد، اما باید توجه نمود تشخیص قطعی IBS بعد از رد سایر بیماری های ارگانیک صورت می گیرد. شایع ترین تظاهرات بالینی بیماری؛ درد یا ناراحتی شکم، یبوست یا اسهال، یا یبوست و اسهال متناوب و نفخ شکم است. مکانیسم های مختلفی برای پاتوژنز این بیماری بیان شده است، که شامل اختلال در سیستم حرکتی، افزایش حساسیت احشایی، التهاب خفیف و استرس می باشد. فاکتورهای ژنتیکی نیز می توانند در بروز التهاب یا پاسخ های ایمنی منطقه ای و در نتیجه استعداد به IBS دخیل باشند، اما به نظر می رسد برای بروز علائم IBS، فاکتورهای متعددی باید دخالت کنند. اگرچه اغلب بیماران جهت دریافت کمک های پزشکی مراجعه نمی کنند، اما این بیماری هزینه قابل ملاحظه ای را بر دوش بیمار و سیستم بهداشت و درمان تحمیل کرده و به شکل قابل توجهی کیفیت زندگی فرد را تحت الشعاع خود قرار می دهد. دانستن پاتوفیزیولوژی دقیق بیماری و معیارهای تشخیصی آن، در شناسایی بهتر بیماران و اتخاد مسیر درمانی مناسب تر لازم است.