مقایسه پیامدهای زودرس تعبیه کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) با راه وریدی محیطی (PC) در نوزادان بسیار کم وزن

اقامت طولانی مدت نوزادان در بخش مراقبت های ویژه نوزادان و نیاز به یک راه وریدی مناسب جهت دریافت مواد مغذی و درمانی، همیشه دغدغه پرسنل پزشکی شاغل در این بخش ها بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه فواید و مضار تعبیه کاتتر مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) با کاتترهای متداول محیطی می باشد.
در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده تعداد 117 نوزاد نارس با وزن کمتر از 1500 گرم وارد مطالعه شدند. برای 57 نوزاد اقدام به گذاشتن کاتتر ورید مرکزی از طریق رگ محیطی (PICC) شد، و برای 60 نوزاد هم به روش معمول کانولاسیون رگ محیطی با آنژیوکت شد. پیامدهای زودرس مثل ماندگاری کاتتر، شانس ابتلا به عفونت و میزان مرگ و میر در دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.
میانگین وزن نوزادان در گروه PICC، 183±1061 گرم و در گروه رگ محیطی 217±1054 گرم بود (7 /0=P). سپسیس (با کشت خون مثبت) در 8 مورد گروه PICC و 7 مورد در گروه رگ های محیطی روی داد (5/0=P). در 7 مورد کشت مثبت نوک کاتتر مرکزی (کلونیزاسیون) در گروه PICC روی داد. تعداد مرگ در گروه PICC، 6 نوزاد و در گروه رگ محیطی 5 نوزاد بود (9/0= P).
کاتتر گذاری مرکزی از طریق رگ های محیطی در نوزادان نارس منجر به افزایش عفونت خونی و مرگ و میر در نوزادان مورد بررسی نشد و با توجه به فواید آن از جمله ماندگاری زیاد آن می توان استفاده از آن را برای نوزادان VLBW توصیه کرد.