سنگ نگاری، ژئوشیمی، کانی شناسی مطالعه میانبارهای سیال و تعیین نوع کانه زایی کانسار

مجموعه نفوذی پس از برخوردی خشومی- درانجیر به سن ائوسن پسین، شامل دو توده گرانیت خشومی و دیوریت درانجیر در منطقه ساغند، در فاصله 120 کیلومتری شمال خاوری شهرستان یزد و در پهنه ساختاری ایران مرکزی قرار دارد. این مجموعه درون سنگ های دگرگونی کمپلکس چاپدونی تزریق شده و ترکیب سنگ شناسی آن از سینوگرانیت، مونزوگرانیت، گرانودیوریت، کوارتزدیوریت تا تونالیت در تغییر بوده و کل مجموعه توسط دایک های آپلیتی، میکرومونزونیتی تا میکرودیوریتی قطع شده است. سنگ های دورگه و آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک با ابعاد و اشکال متنوع به فراوانی در این سنگ ها دیده می شوند. بررسی های ژئوشیمیایی حاکی از آن است که این سنگها متاآلومین تا اندکی پرآلومین، منیزیمی و از گرانیت های نوع I و A کلسیمی– قلیایی پتاسیم بالا هستند. الگوهای عناصر کمیاب خاکی بهنجار شده با کندریت هر دو توده و دایک های وابسته، حاکی از تفریق درون گروهی این عناصر (2.72 >(La/Yb)N >41.64) و غنی شدگی LREE و بی هنجاری منفی متوسطEu (Eu/Eu*= 0.63 میانگین) است. رفتارعناصرکمیاب بیانگر کاهش P، Ti، Nb و تمرکز بالای عناصر Ba، Rb، K و Th است که می تواند نشانه آغشتگی ماگمای مافیک با مواد پوسته ای باشد. خاستگاه زمین ساختی آنها با گرانیت های کمان های آتشفشانی (VAG) و درون صفحه ای(WPG) همخوانی دارد. ویژگی های سنگ نگاری، ژئوشیمیایی و تکتونوماگمایی این مجموعه نفوذی با گرانیت های کلسیمی- قلیایی پتاسیم بالا (KCG) شباهت بسیار داشته و همانند بیشتر توده های گرانیتی KCG، فرایندهای تبلور بخشی و آمیختگی ماگماهای مافیک - فلسیک نقش بسزایی در تحول و تکوین آن داشته اند.