بررسی تطبیقی اشعار مدحی عنصری و متنبی

ابوالقاسم حسن بن احمد عنصری بلخی، یکی از بزرگترین قصیده سرایان و مدیحه گویان ادب فارسی است. او ملک الشعرای دربار سلطان محمود غزنوی بود و پایه و منزلت وی آنچنان بود که اکثر شعرای آن زمان می بایست به واسطه وی، قصاید خود را به دربار سلطان محمود معروض دارند. شعر عنصری را در نهایت استحکام و رزانت و متانت دانسته و به خصوص در قصیده و مدیحه سرایی اشعار او را سرمشق شاعران پس از وی پنداشته اند. عنصری با توجه به آشنایی و اشراف و احاطه بر ادبیات عرب و دواوین شعرای تازی، بسیاری از مضامین شعری خود را از گویندگان تازی اخذ نموده و در بین شاعران ادب عرب، بیشترین تاثیر را از متنبی پذیرفته است. این پژوهش بر آن است، با توجه به همگونی و همسانی مضامین و تصاویر بسیاری از اشعار عنصری و متنبی، به برخی از این تصاویر و معانی مشترک در این دو دیوان بپردازد.