تغییرات عناصر خاکی کمیاب و فرعی در طی فرایندهای میگماتیتی شدن سنگ های متابازیک قوری، نیریز، جنوب باختر ایران

دگرگونی ناحیه ای مرتبط با کمان در 147 میلیون سال پیش سبب شد تا سنگ های مافیک مجموعه قوری (جنوب پهنه سنندج- سیرجان)، دگرگونی نوع بارووین با اوج دگرگونی 700 درجه سانتی گراد و 5/8 کیلوبار را تحمل کنند. در اثر این واقعه دگرگونی، سنگ های بالا میگماتیتی شدند. بخشی از مذاب های تولیدشده در میگماتیت ها توانایی جدایش یافتند و گرانیتوییدهای ترونجمیتی را به صورت دایک هایی ایجاد کردند. پایداری یا ناپایداری کانی های دگرگونی در مرحله اوج دگرگونی و میگماتیت زایی و تولید ترونجمیت، سبب کاهیدگی یا افزودگی عناصر خاکی کمیاب و فرعی در آمفیبولیت ها و ترونجمیت ها شد. بر اساس ضرایب توزیع عناصر نسبت به کانی های مختلف، عناصر خاکی کمیاب سبک (LREE) در طول ذوب بخشی آمفیبولیت ها، عمدتا به وسیله هورنبلند، گارنت و آپاتیت؛ و در مقابل، عناصر خاکی کمیاب سنگین (HREE) و Y به وسیله آپاتیت و گارنت کنترل می شده اند. عناصر با قدرتی یونی بالا (HFS) مانند Zr، Nb، Ta و Th به وسیله هورنبلند و ایلمنیت کنترل و توزیع می شده اند. بررسی عناصر سنگ دوست(لیتوفیل) با شعاع یونی بزرگ (LILE)، مانند Sr، Ba و Rb نشان داد که پلاژیوکلاز و بیوتیت عامل اصلی کنترل و توزیع این عناصر هستند. این شواهد پیشنهاد می کند که گرانیتوییدهای ترونجمیتی قوری جزو ترونجمیت های فقیر از Al هستند که در نتیجه ذوب بخشی گارنت- هورنبلند یک سنگ مادر آمفیبولیتی در حضور پلاژیوکلاز کلسیک پایدار ایجاد شده اند.