مطالعه تطبیقی فضاهای آموزشی - تفریحی کودکان در ایران و جهان

در پی تغییر و تحول فضاهای شهری، پیشرفت تکنولوژی و پیدایش ماشین در آغاز قرن بیستم و همچنین افزایش نیازهای مردم به فضاهای تفریحی، پارک ها و گردشگاه های عمومی به عنوان مکان های تفریحی احداث شدند. در این دوره با توجه به نیازمندی هر گروه سنی به طراحی ویژه خود، آمایش فضاها برای قشر استفاده کننده از فضا مطرح شد. پیشرفت تکنولوژی نیز امکان ساخت فضاهای ویژه برای گروه های سنی مختلف را پدید آورد که می توان از شهرک های بازی ویژه کودکان و نوجوانان به عنوان نمونه ای از این فضاهای مطلوب و جذاب تفریحی در شهرهای بزرگ جهت این گروه سنی نام برد. با این وجود متاسفانه در کشور ما به دنبال تغییر بنیادین در معماری و شهرسازی، افزایش جمعیت، رشد انبوه سازی، بلندمرتبه سازی و در نتیجه افزایش تراکم جمعیت در یک منطقه که قسمتی از آن را نیز کودکان تشکیل می دهند نه تنها هیچ گونه تمهیداتی اندیشیده نشد بلکه اگر محیط های شهری دارای طراحی شهری خوبی نیز باشند، کودکان و شرایط آنان را در نظر نگرفته اند. در این راستا، در این پژوهش برآنیم با استفاده از روش تحقیق ترکیبی(کیفی و کمی)، به معرفی و مطالعه تطبیقی این گونه فضاها در ایران و سایر کشورها بپردازیم.