مقایسه کارایی آنتی اکسیدانی کورکومین زردچوبه با آنتی اکسیدان های طبیعی و سنتزی در سیستم مدل غذایی (روغن سویا)

امروزه تقاضای روزافزون برای گسترش و توسعه ترکیبات طبیعی در تولید مواد غذایی، توجه به عصاره های گیاهی را برای تولید موادی نظیر آنتی اکسیدان ها افزایش داده است. در سال های اخیر به دنبال اثبات آثار سوء آنتی اکسیدان های سنتزی، تحقیقات بسیاری پیرامون جایگزین کردن آن ها با آنتی اکسیدان های طبیعی صورت گرفته است. زردچوبه از جمله رستنی هایی است که به سبب ویژگی های منحصر به فرد سلامتی زایی اش به عنوان یک ماده غذایی عمل گرا شناخته شده و به صورت سنتی در صنایع غذایی و دارویی کاربردهای فراوانی دارد. در این پژوهش با هدف معرفی یک آنتی اکسیدان طبیعی جدید به صنعت غذا، ماده موثره موجود در ریزوم زردچوبه (کورکومین) به روش ماسراسیون استخراج شد و با روش های کروماتوگرافی لایه نازک (TLC) و رزونانس مغناطیسی هسته (NMR) شناسایی و تعیین ویژگی گردید. سپس تاثیر غلظت های مختلف کورکومین بر روند اکسیداسیون روغن سویا در مقایسه با آنتی اکسیدان سنتزی رایج (TBHQ) و آنتی اکسیدان طبیعی آلفاتوکوفرول طی سه ماه در شرایط دمایی 25 و 55 درجه سانتی گراد و دو محیط نور و تاریکی مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کورکومین میزان اکسیداسیون به طور معنی دار کاهش می یابد. همچنین عدد پراکسید روغن حاوی کورکومین با غلظت 02/0 درصد، در دمای 25 درجه سانتی گراد مشابه آلفاتوکوفرول با غلظت 02/0 درصد و TBHQ با غلظت 012/0 درصد بود. در بررسی تاثیر نور، داده های به دست آمده نشان دادند که در روغن حاوی 02/0 درصد کورکومین، در صورت عدم حضور نور، میزان اکسیداسیون با غلظت مشابه آلفاتوکوفرول و TBHQ با غلظت 012/0 یکسان می باشد. همچنین در کلیه نمونه ها میزان عدد پراکسید با افزایش دما و حضور نور به طور معنی داری افزایش نشان داد اما تیمار نور بر اسیدیته و عدد یدی تاثیر معناداری نداشت (05/0p<).