بررسی تاثیر حضور همراه درحین زایمان بر میزان اضطراب مادران نخست زا و نقطه نظرات ماما

زایمان واقعه ای است که اثرات روانی اجتماعی واحساسی شدیدی بر مادر دارد و زمینه سلامت یا بیماری زنان را در دوره زندگی شان فراهم می کند. تنها گذاشتن زائو در محیط های زایمانی باعث اضطراب، مادر و تحمل عوارض ناشی ازآن برسیر زایمان می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر حضور همراه بر میزان اضطراب، طی زایمان مادران نخست زا و بررسی مشکلات کاربرد این مداخله در بخش زایمان بیمارستان ایرانشهر از دیدگاه ماماها می باشد.
این مطالعه یک کار آزمایی بالینی است که در سال 1389 بر روی 210 مادر نخست زای 35-18 ساله با حاملگی بیش از 37 هفته، تک قلو، بدون سابقه زایمان، اتساع 3 سانتی متر دهانه رحم، و عدم تمایل به سزارین انتخابی از جمعیت خانم های نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان ایران ایران شهرکه با گزینش تصادفی در دو گروه 105 نفری با همراه و بدون همراه قرار گرفتند انجام شد. دوگروه از اتساع 3 سانتی متر دهانه رحم در مرحله اول زایمان پذیرش شده و در ابتدای پذیرش پرسشنامه اشپیل برگرجهت سنجش میزان اضطراب موقعیتی آنان تکمیل گردید، سپس مجددا میزان اضطراب در اتساع 6-8 سانتی متر دهانه رحم اندازه گیری شد. در گروه مورد، یک همراه خانم از بستگان یا دوستان زائو، به دلخواه خود و تمایل مادر از بدو ورود تا یک ساعت پس از زایمان درکنار زائو بوده، وی را تشویق، دلداری و نوازش می کرد. مراقبت های مامایی برای دو گروه یکسان بود و فرم مشاهده زایمان و نظر سنجی از ماما و سایر اطلاعات مر بوطه توسط پرسشگرتکمیل شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss وآزمون های آماری تی مستقل، تی زوج وکای دو انجام شد.
یافته ها نشان داد که دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، سن حاملگی، وزن جنین و میزان اضطراب بدو ورود از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند. میزان اضطراب موقعیتی طی زایمان (اتساع 6-8 دهانه رحم) به طور معنی داری (0001/0p=) در گروه مورد از گروه شاهد کمتر بود (9/43 در برابر 4/51). هم چنین میزان اضطراب طی زایمان در گروه شاهد نسبت به ابتدای پذیرش به طور معنی داری افزایش یافت (6/44 در بدو ورود در برابر4/51 طی زایمان) در حالی که در گروه مورد اضطراب طی زایمان تفاوت معنی داری نسبت به بدو ورود وجود نداشت (5/44 در بدو ورود در برابر 9/43 در طی زایمان). از دیدگاه ماماها میزان ایجاد اغتشاش همراه در بخش زایمان 3/14 درصد و 9/81 درصد موارد حضور همراه کمک کننده بیان شده بود. میزان دخالت همراه در دستورات پزشک 8/23 درصد بود.
حمایت روانی اجتماعی توسط همراه زن در طی زایمان روش کم هزینه و مفید جهت کاهش اضطراب مادران نخست زا می باشد و می توان قوانین سخت ومحکم بیمارستان ها در مورد حضور همراه در اتاق زایمان را بهبود بخشید، زیرا موجب افزایش میزان رضایت عامل زایمان شده و از دیدگاه ماماها ایجاد اغتشاش و مداخلات منفی همراه طی زایمان اندک و قابل چشم پوشی است