بررسی وضعیت ایمنی منازل مسکونی خانوارهای روستایی شهرستان رامیان در سال1390

حفظ ایمنی منازل مسکونی از دغدغه های زندگی سالم شهری و روستایی کشورمان است. عدم رعایت مسائل ایمنی و احتمال وقوع حوادث ناگوار، هزینه های زیادی را به خانوارها و وزارت بهداشت و درمان تحمیل می کند. لذا هدف از این تحقیق بررسی وضعیت ایمنی مسکن خانوارهای روستایی شهرستان رامیان در سال 1390 بود.
این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی، بر روی 12956 منزل مسکونی(کلیه خانوار) روستایی شهرستان رامیان در سال 1390 بر اساس چک لیست ایمنی انجام گردید. چک لیست پس از تکمیل، امتیازکلی منزل و بخش های پنج گانه آن محاسبه و رتبه بندی شد. سپس اطلاعات با استفاده از نرم افزار 16 spss، Excel و آمار توصیفی و با استفاده از آزمون مربع کای، مورد تفسیر و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که 64/96% ایمنی آشپزخانه، 49/96% ایمنی اتاق ها، 53/95% ایمنی راه پله ها و نردبان، 27/94% ایمنی حیاط، بالکن، پارکینگ و پشت بام و 42/93% ایمنی حمام در حد مطلوبی رعایت شده است. در مجموع و براساس امتیازبندی 85/96% و 72/0% منازل به ترتیب از وضعیت ایمنی مطلوب و نامطلوب برخوردار بودند.
نتایج حاصله حاکی از آن است وضعیت ایمنی کلی منزل و بخش های پنج گانه آن (آشپزخانه- اتاق- راه پله و نردبان- حیاط، بالکن، پارکینگ و پشت بام-حمام) در 8 مرکز بهداشتی درمانی روستایی مختلف با هم تفاوت معنی داری داشتند. وضعیت ایمنی مسکن های مورد مطالعه در مقایسه با مطالعات انجام شده و حتی نسبت به مناطق مرکزی و حاشیه شهر در وضعیت بهتر و یا تقریبا هم تراز قرار داشته است. جهت حفظ و ارتقاء وضعیت ایمنی منازل مسکونی، راهکارهای دیگری از قبیل افزایش سطح آگاهی عمومی، تقویت مشارکت و همکاری بین بخشی و تشویق خانوارهای نمونه توصیه می شود.