مقایسه ولع مصرف مواد در وابستگان به ترکیبات اپیوئید و افراد تحت درمان نگه دارنده با متادون

درمان نگه دارنده با متادون یکی از مهم ترین روش های درمانی در وابستگی به اپیوئیدها است و ولع مصرف نقش مهمی در عود وابستگی به مواد دارد. هدف این مطالعه مقایسه میزان ولع مصرف در مصرف کنندگان مواد و افراد تحت درمان نگه دارنده با متادون بود.
در این مطالعه مقطعی، 120 آزمودنی مرد با معیارهای تشخیصی وابستگی به اپیوئید، به صورت خوشه ایانتخاب شدند. شرکت کنندگان در دو گروه 60 نفره تحت درمان با متادون و لیست انتظار درمان قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن، وضعیت تاهل، تحصیلات، سال های مصرف مواد و روش مصرف مواد همتاسازی شدند. برای هر آزمودنی پرسشنامه آیساپ، فرم علایم محرومیت از مواد، خودگزارشگری ولع مصرف، پرسشنامه سنجش ولع مصرف لحظه ای، پرسشنامه سنجش ولع مصرف دوره ای و پرسشنامه تصویری ولع مصرف تکمیل گردید. داده ها با آزمون های آماری T مستقل و تحلیل واریانس (ANOVA) به کمک SPSS 15 تجزیه و تحلیل شد.
میانگین ولع مصرف مواد در گروه تحت درمان نگه دارنده با متادون به طور معنادار کم تر از گروه مصرف کننده ترکیبات اپیوئید (کنترل) بود (01/0 P<).
درمان نگه دارنده با متادون باعث کاهش ولع نسبت به مواد و داروها می شود. این موضوع می تواند نقش مهمی در پیشگیری از عود داشته باشد.