طراحی الگوی ارزیابی عملکرد برنامه های راهبردی تحقیقات دفاعی سپاه (با رویکرد تحقیقات دفاعی نرم)

هدف این مقاله ارایه الگوهای ارزیابی عملکرد و به ویژه الگوهای ارزیابی تحقیقات دفاعی در سپاه است. در این راستا، مقاله حاضر به نقد و بررسی الگوهای مرتبط پرداخته و از بین الگوهای رایج با به کارگیری هم زمان چهار الگوی EFQM، BSC، تحلیل ذی نفعان و ماتریس ارزیابی عملکرد، مدلی ارائه نموده که نقاط قابل توسعه سایر الگوها را بهبود می بخشد.
در این الگو 5 معیار به عنوان توانمندساز و 2 معیار به عنوان نتایج ارائه شدند. از این معیارها، چهار معیار توانمندساز درون سازمانی است که عبارتند از: «رشد و یادگیری»، «ظرفیت و توان تحقیقاتی»، «فرآیندهای داخلی پژوهش» و «بودجه و اعتبارات تحقیقاتی» و یک معیار توانمندساز خارجی با عنوان «سیاست ها و قوانین»، هم چنین این الگو دارای دو بعد «رضایت ذی نفعان» و«سرآمدی و تاثیرگذاری اجتماعی» به عنوان نتایج است.
نتیجه ای که از اولویت بندی مولفه ها حاصل شد این است که؛ مولفه های «سرآمدی داخلی، سرمایه انسانی، سرآمدی خارجی، قابلیت سازی و فرآیندهای عملیاتی» اولویت های اول تا چهارم را به خود اختصاص می دهند و مولفه ی «راهبرد بهره وری در بودجه پژوهشی» از کمترین اولویت برخوردار است. همچنین رابطه بین ابعاد الگو نشان می دهد که میان بعد «سیاست ها و قوانین» با دو بعد «ظرفیت و توان تحقیقاتی» و «وجه رضایت ذی نفعان» ارتباط معنی داری وجود نداشت. همین طور میان مولفه ی «قوانین و مقررات کشوری» با مولفه ی «ذی نفعان کلیدی» رابطه ی معنی دار و معکوس وجود دارد و مولفه ی «سرآمدی و تاثیرگذاری داخلی» با مولفه ی «سرآمدی و تاثیرگذاری خارجی» رابطه ی معنی دار بسیار قوی وجود دارد.