مقایسه اثر کینزیوتیپ مچ پا بر روی ثبات پاسچرال در ورزشکاران با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پا

مطالعه آثار کینزیو تیپ مچ پا با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس بر شاخص های تعادلی پویا و مقایسه توانایی های تعادلی درورزشکاران با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پا. نوع مطالعه در این تحقیق یک مطالعه دو عاملی مختلط بود، که در آن تاثیرات خالص عامل بین گروهی سطح سلامتی و عامل درون گروهی کینزیو تیپ برای کنترل پاسچر بر متغیرهای وابسته مورد مطالعه یعنی شاخص های ثبات کلی، قدامی-خلفی، طرفی در وضعیت های چشم باز و بسته بررسی شد. قبل از شروع مرحله اصلی جمع آوری داده های تحقیق، یک مرحله مقدماتی شامل تحقیق متدولوژیک جهت تعیین سطح تکرار پذیری اندازه های بدست آمده توسط یک آزمونگر دریک نمونه 16 نفری شامل مردان ورزشکار سالم و بیماران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا به انجام رسید. درمرحله اصلی تحقیق،ابتدا 16 مرد ورزشکار مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پاو 16 مرد ورزشکار سالم مشابهی که به لحاظ سن، وزن، سطح فعالیت ورزشی و سوبرتری با هم جور شدند، در محدوده سنی 30-18 سال به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده انتخاب گشته و نتایج آزمون محدوده ثباتی پویا توسط سیستم تعادلی بایودکس در شرایط مختلف آزمون (ایستادن بروی یک یا) ثبت شد. درمرحله بعد کینزیو تیپ مچ پا برای هریک از آزمودنی ها انجام شده و مجددا«نتایج آزمون محدوده ثباتی پویا توسط سیستم تعادلی بایودکس در شرایط مختلف آزمون ثبت شد.
متغیرهای کیفی و زمینه ای قبل از درمان بین دو گروه مذکور اختلاف معنی داری را نشان ندادند. تحلیل واریانس مختلط 2×2 در دو گروه سالم وبیمار، نشانگر کاهش معنی دار میزان شاخص های ثباتی کلی و طرفی در وضعیت های چشم باز و بسته بود.
کاربرد کینزیو تیپ در بیماران مبتلا به پیچ خوردگی مچ پا و افراد سالم باعث بهبود معنی دار شاخص های ثباتی کلی و طرفی در وضعیت ایستادن روی یک پا می شود، در حالیکه این اثر روی شاخص ثباتی قدامی – خلفی در وضعیت های چشم باز و بسته مشاهده نشد.