بررسی اپیدمیولوژیک موارد اقدام به خودکشی در استان چهارمحال و بختیاری در طی سال های 1382 تا 1391

اقدام به خودکشی، مساله مهم بهداشت عمومی و رفتاری ضد اجتماعی است. به دلیل لزوم داشتن اطلاعات دقیق به منظور پیشگیری از آن، به بررسی اپیدمیولوژیک اقدام به خودکشی در استان چهارمحال و بختیاری در یک دوره 10 ساله پرداختیم.
در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع بررسی داده های موجود، تمام پرونده های اقدام به خودکشی در استان چهار محال و بختیاری از سال 1382تا پایان 1391 بررسی شد. چک لیست با 13 آیتم (سن، جنس، تحصیلات، تاهل، محل سکونت، بیماری روانی، بیماری جسمی، منبع گزارش، روش، سال، فصل، سابقه و نتیجه خودکشی) تکمیل و داده ها با استفاده از نرم افزار spss16 و آزمون های آماری کای دو و تی مستقل تجزیه تحلیل شد.
در دوره 10 ساله در این استان، 3206 مورد اقدام به خودکشی گزارش شده بود که درصد کمتری (7/8%) خودکشی موفق(منجر به مرگ) بود. میانگین سن اقدام به خودکشی 65/9±25/25 سال بود. توزیع فراوانی اقدام به خودکشی در زنان، جوانان، تحصیلات متوسطه و در مناطق شهری بیشتر بود. درصد بیشتری (9/78%) از افراد با مصرف دارو و درصد کمتری با تزریق هوا (1/0%) اقدام به خودکشی کرده بودند. بیشترین میزان خودکشی موفق در روش اسلحه (3/93%) و کمترین میزان (0%) در روش خودزنی و تزریق هوا بود.
نتایج نشان داد که توزیع خودکشی برحسب اطلاعات دموگرافیک متفاوت است. همچنین شایع بودن خودکشی با دارو که سبب خودکشی ناموفق می شود شاید به دلیل جلب توجه دیگران باشد و این مطلب لزوم افزایش ارتباطات عاطفی با این افراد را می رساند.