اثرات محرومیت غذایی بر رفتارهای دردی ناشی از فرمالین و غلظت بتااندورفین و هورمون های جنسی در موش های صحرایی

پیش مطالعه ی حاضر نقش احتمالی سیستم درون زاد اپیوئیدرژیک اثرات محرومیت غذایی بر رفتارهای دردی ناشی از فرمالین در موش صحرایی نر و ماده را بررسی می نماید. همچنین ما به بررسی اثرات محرومیت غذایی بر سطح پلاسمایی بتااندورفین و هورمون های جنسی پرداخته ایم.
محرومیت غذایی 48ساعت پیش از آزمون فرمالین اعمال شد در حالی که آب به میزان کافی و مورد نیاز در دسترس قرار داشت.فرمالین به کف پای راست تزریق شد.
تفاوت معناداری بین موش های نر و ماده گروه کنترل در فاز 2B مشاهده شد. در پی 48ساعت محرومیت غذایی هردو گروه موش های نر و ماده افزایش رفتارهای دردی در پاسخ به تزریق فرمالین نشان دادند. محرومیت غذایی 12و 24ساعت باعث افزایش و محرومیت 48 ساعته باعث کاهش سطح بتااندورفین در موشهای نر و ماده شد. محرومیت غذایی به مدت 24 ساعت باعث کاهش سطح تستوسترون در موشهای نر شد در حالی که اثر معناداری در موش های ماده نداشت و نیز محرومیت 48 ساعته سبب کاهش سطح تستوسترون در هر دو جنس شد. محرومیت غذایی برای 24 ساعت سبب افزایش سطح استرادیول در موش های ماده شد در حالی که محرومیت 48 ساعته تغییری در موش های نر وماده نداشت.
بحث: مطالعه حاضر اثبات می کند که وجود محرومیت غذایی برای 48 ساعت سبب افزایش رفتارهای دردی در آزمون فرمالین در موش های نر و ماده شده که این مساله در ارتباط با کاهش سطح پلاسمایی بتا اندورفین و استرودیول می باشد.