اثر افزودن recombinant LH در سیکل های ART: یک کارآزمایی بالینی

براساس تئوری دو سلول دو گونادوتروپین، در فولیکول FSH (هورمون محرک فولیکولی) و LH (هورمون لوتئینیزه کننده) اثرات اصلی خود بر سلول های گرانولوزا و تکا اعمال می کنند. LH برای تولید آندروژن ضروری است. آندروژن ها برای تولید استرادیول به وسیله سلول های گرانولوزا استفاده می شود. سرکوب عمیق LH در برخی بیماران نرموگنادوتروپیک می تواند باعث اثرات مضر متعدد شود.
هدف اصلی این مطالعه این می باشد که زنان با پاسخ تخمدانی نرمال که تحت تحریک تخمدانی کنترل شده جهت IVF یا ICSI قرار گرفته اند ممکن است از تجویز rLH سود ببرند.
40 بیمار که کاندید درمان ART (روش های کمک باروری) بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند. در همه بیماران پروتکل لوتئال طولانی اثر برای القا تخمک گذاری استفاده شد. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. گروه 1 (تعداد 20) با پروتکل طولانی الاثر استاندارد (اگونیست GnRH) و rFSH به تنهایی، گروه 2(تعداد 20) با با پروتکل طولانی الاثر استاندارد (اگونیست GnRH) و rFSH و rLH درمان شدند. نتایج از نظر آماری در دو گروه آنالیز و مقایسه شد.
تعداد اووسیت های بدست آمده، اووسیت های بالغ، جنین های تقسیم شده، جنین های انتقال یافته، سطوح استرادیول در روز تجویز hCG (هورمون گونادوتروپین جفتی)، میزان لانه گزینی و بارداری کلینیکی در گروه 2 بالاتر بود اما از نظر آماری معنادار نبود.
تجویز rLH در اواخر فاز فولیکولی اثر مفیدی بر پیامد بارداری در زنان جوان با میانگین سنی 31 سال نداشت. احتمالا استفاده از حجم نمونه بزرگتر جهت بررسی دقیق تر اثرات تجویز rLH ضروری است. همچنین ممکن است که rLH در بیماران مسن تر مفید باشد.