تعدد اقرار در جرایم علیه عفت عمومی

کشف حقیقت همواره از دغدغه های مهم در علوم مرتبط با مسائل حقوقی و قضایی بوده است. در مسائل جزایی برای کشف حقیقت به ادله ای با عنوان «ادله ی اثبات» متوسل می شوند؛ از جمله ی این ادله و یا به تعبیری ملکه ی آن ها، اقرار است که جایگاه خاصی در قضای اسلامی داراست. در حقوق جزایی اسلام، ارزش اثباتی این دلیل در جرایم مختلف متفاوت بوده و همین تفاوت و سعی در کشف نظر شارع، معرکه ی آرا در میان فقها شده است.
در این مقاله با حفظ روش فقها در طرح و نقد نظریه ها، به بررسی و پاسخ این پرسش بنیادین و مهم خواهیم پرداخت که اقتضای قاعده در جرایم علیه عفت عمومی کفایت یک باراقرار یا لزوم تعدد آن است؟
با بررسی ادله و عبارات فقها درباره ی «حدود» روشن می شود در برخی حدود تعدد اقرار با عدد خاصی شرط است و در برخی، یک بار اقرار بر اساس قاعده ی «اقرار العقلاء علی انفسهم جائز» کافی است. و از آنجاکه حدود با هم متفاوت هستند نمی توان دلیلی را که در خصوص تعدد اقرار در یک حد خاص آمده به سایر حدود سرایت داد.