اثر دماهای مختلف بر ویژگی های زیستی: رشد، بقا، طول عمر و صفات تولیدمثلی پریان میگوی Phallocryptus spinosa Milne Edwards، 1840 (Crustacea; Anostraca)

در این تحقیق درصد ماندگاری، نرخ رشد، ویژگی های تولیدمثلی و طول عمر گونه Phallocryptus spinosa در شرایط آزمایشگاهی بررسی شد. تعداد 200 ناپلی تازه تفریخ شده در 3 تکرار به محیط پرورش تیمارهای دمایی (15، 20، 25 و 30 درجه سانتی گراد) منتقل شدند. پریان میگو با جلبک تک سلولی دونالیلا ترتیولکتا (Dunaliellatertiolecta) و مخمر فرموله شده لنسی پی زد (Lansy PZ) غذادهی شد. درصد ماندگاری و نرخ رشد لاروها در روزهای پرورشی 3، 6، 9، 12، 15 و 18 اندازه گیری شد. بعد از بالغ شدن پریان میگوها، 20 جفت پریان میگو از هر تیمار به ظرف های جداگانه، حاوی 300 میلی لیتر آب لب شور (5 گرم در لیتر) با دمای مشابه منتقل شدند تا ویژگی های تولیدمثل و طول عمر آنها در تیمارهای دمایی مقایسه شود. حداکثر رشد در کوتاه ترین زمان در دمای 30 درجه سانتی گراد (mm 0/2 ± 2/13 در روز 12) دیده شد، ولی تا قبل از روز 15 همگی تلف شدند. بیشترین درصد بقا (86 درصد) در دمای 15 درجه سانتی گراد دیده شد، ولی حداقل رشد نیز در این تیمار دیده شد، به طوری که، هیچ یک از پریان میگوها در این دما به بلوغ جنسی نرسیدند. پریان میگوها در دو دمای 20 و 25 درجه سانتی گراد به بلوغ جنسی رسیدند و در اکثر پارامترهای تولیدمثلی، خصوصا از نظر تولید سیست هر ماده (174 سیست)، نتایج بهتری در 20 درجه سانتی گراد به دست آمد. بنابراین، دمای 20 درجه سانتی گراد برای پرورش این گونه دمای بهینه معرفی می شود.