تاثیر روش ارزشیابی DOPS بر میزان یادگیری مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی

علی رغم این که ارزشیابی، مهم ترین حیطه اثربخشی آموزش بالینی است؛ شواهد، حاکی از عدم کارایی روش های ارزشیابی فعلی است. روش های رایج ارزشیابی محدود به اطلاعات ذهنی بوده و علاوه بر عدم ارزیابی دقیق مهارت های بالینی دانشجویان، به آن به عنوان ابزاری جهت یادگیری توجه نمی شود. پ‍ژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر روش ارزشیابی DOPS بر میزان یادگیری مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی، به صورت قبل و بعد در بخش های جراحی بیمارستان های قائم(عج) و امام رضا(ع) مشهد، طی دو سال تحصیلی1387و 1388 انجام گرفت. جامعه پژوهش، تمامی دانشجویان ترم دوم رشته فوریت های پزشکی بودند که به دو گروه (25 نفر گروه تجربی و 21 نفر گروه شاهد) تقسیم شدند. روش گرد آوری داده ها مشاهده و تکمیل فهرست وارسی پژوهشگرساخته در ابتدا و پایان کارآموزی بود. اعتبار ابزار به روش محتوی و پایایی آن با استفاده از روش همبستگی بین ارزیابان (89/0r=) تایید شد. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و نیز آزمون های تی مستقل و تی زوج تحلیل شد.
ویژگی های دموگرافیک در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. میانگین نمره پیش آزمون در دو گروه، قبل از مداخله تفاوت معناداری با هم نداشت (3/1-،t= 18/0p=)، در صورتی که بعد از کارآموزی گروه تجربی (ارزشیابی به روش DOPS)میانگین نمره بهتری را نشان داد به طوری که تفاوت بین نمره دو گروه معنادار بود (9/4، t= 0001/0p=).
به نظر می رسد، استفاده از روش های نوین ارزشیابی، نظیر DOPS به عنوان روشی عینی، معتبر و با قابلیت اجرایی بالا در ارزشیابی بالینی به تنهایی و یا در کنار روش های رایج، به ارتقای مهارت های بالینی دانشجویان و یادگیری موثرتر منجر می گردد.