رابطه سبک زندگی اسلامی با نگرش های

تحقیق حاضر، به منظور بررسی رابطه سبک زندگی اسلامی با نگرش های ناکارآمد در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان صورت گرفته است. روش این پژوهش، همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، همه دانشجویان دانشگاه اصفهان بودند که از میان آنان 100 دانشجو (54 دختر و 46 پسر)، به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند و به پرسشنامه های سبک زندگی اسلامی (کاویانی، 1388) و مقیاس نگرش های ناکارآمد (وایزمن و بک، 1978) پاسخ دادند. تحلیل داده ها، با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین سبک زندگی اسلامی و نگرش های ناکارآمد، رابطه منفی و معناداری (55/0 r =-، 01/0 P<) وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون، نشان داد که در مجموع 5 متغیر پیش بین اخلاق، اقتصاد (مالی)، سلامت، اجتماعی و خانواده، 3/44 درصد از واریانس نگرش های ناکارآمد را تبیین می کنند (05/0 P<). از آنجایی که سبک زندگی به طور کلی، و سبک زندگی اسلامی به طور خاص، با جنبه های مختلف زندگی فرد در ارتباط است؛ متخصصانی که به نحوی با مسائل درمانی و پیشگیری در ارتباط هستند باید در مداخلاتشان، اصلاح سبک زندگی اسلامی افراد را نیز مد نظر قرار دهند.