بررسی رابطه توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی با HbA1c در نوجوانان دیابتی

دیابت نوع یک، شایع ترین اختلال غدد متابولیکی دوران کودکی و نوجوانی است. با توجه به اهمیت کنترل بیماری و تاثیر آن بر زندگی نوجوانان، هدف این مطالعه بررسی توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی نوجوانان دیابتی می باشد.
این مطالعه مقطعی به صورت نمونه گیری در دسترس، بر روی 74 نوجوان دیابتی پرونده دار در مرکز دیابت کاشان انجام پذیرفت. در این تحقیق پرسشنامه های استاندارد شده کیفیت زندگی با 41 سوال در بخش های عمومی و اختصاصی با پاسخ های لیکرتی 1 الی 4 و توانمندی مراقبت از خود با 37 سوال در بخش های نگرشی، عملکردی و همکاری خانواده که دارای 35 پاسخ لیکرتی 1 الی 4 و 2 پاسخ بلی، خیر بود مورد استفاده قرار گرفت. میزان HbA1C اندازه گیری شد و مشخصات دموگرافیک شامل جنس، سن، مدت زمان ابتلا به دیابت و میزان تزریق انسولین نیز ثبت گردید.
افراد حاضر در مطالعه دارای میانگین سنی 81/1 ± 44/14 سال و میانگین ابتلای به دیابت 94/1±12/4 سال بودند و به طور میانگین روزانه 45/12 ± 7/33 واحد انسولین دریافت می نمودند. نتایج به دست آمده نشان دادند که بین کیفیت زندگی و میزان HbA1C ارتباط معنی دار (58/0=P) وجود ندارد. هم چنین، بین توانمندی مراقبت از خود و HbA1C ارتباط معنی دار وجود نداشت (79/0=P). با این همه، بین توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی ارتباط معنی دار مشاهده شد (001/0=P).
نتایج حاصله نشان می دهد توانمندی مراقبت از خود و کیفیت زندگی نوجوانان دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت کاشان با توجه به سطح HbA1c آنها در حد مطلوب نمی باشد.