مقایسه فرایند سایشی شدگی در گونه های زبانی استان کرمان

پژوهش حاضر به بررسی فرایند سایشی شدگی (فرایند تضعیف) در 15 گونه ی زبانی استان کرمان از جمله بافت، بردسیر، بم، جیرفت، رابر، رفسنجان، رودبار جنوب، زرند، سیرجان، شهربابک، کرمان، کهنوج، گلباف، گوغر و میمند، بر اساس نظریه ی زایشی اختصاص دارد. نگارنده در جمع آوری داده ها از روش اسنادی و مصاحبه استفاده کرده است. برخی از نتایج این پژوهش عبارتنداز: 1. در همه ی گونه های کرمانی انسدادی و دولبی /b/ به سایشی و لبی [v] در جایگاه های پایانی، میان دو واکه و به ندرت در جایگاه های آغازین واژه تبدیل شده است.2. همخوان /G/ فارسی در گونه های کرمانی اغلب در مجاورت با همخوان بی واک و در جایگاه های پایانی و میان دو واکه به همخوان پیوسته ی [X] تبدیل شده است. 3. در برخی از گونه های کرمانی تیغ های و انسدادی /d/ در جایگاه های پایانی و میان دو واکه به تیغ های و سایشی [z] تبدیل شده است.