بررسی نگرش شهروندان و الگوی استفاده از فضای سبز در منازل مسکونی شهر اصفهان

فضای سبز شهری یکی از مهم ترین زمینه های ایجادکننده محیط زیست مناسب برای ساکنان شهرها می باشد. در این رابطه مدیریت این فضا و استفاده از تمام پتانسیل های آن نکته مهم و اساسی به شمار می رود. استفاده از ظرفیت فضای سبز موجود در منازل مسکونی و کاربردهای آن، به خصوص عوامل موثر بر الگوی استفاده از فضای سبز در منازل مسکونی در شهر بزرگ و تاریخی اصفهان موضوع این مقاله می باشد. در این تحقیق با استفاده از روش پیمایشی و با توجه به مطالعات قبلی با تقسیم بندی فضای شهری به سه منطقه دارای فضای سبز مطلوب، متوسط و نامناسب در هر منطقه به نمونه برداری از جمعیت ساکنان دارای منازل ویلایی پرداخته شد و نگرش ها و عوامل تاثیر گذار بر الگوی استفاده از فضای سبز منازل مسکونی را با استفاده از ابزار پرسش نامه مورد مطالعه قرار گرفت. روش نمونه برداری طبقه ای تصادفی بود و تعداد نمونه 230نفر انتخاب گردید. روایی ابزار تحقیق با استفاده از نظر متخصصین و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بالاتر از 7/0 محاسبه گردید؛ نتایج تحقیق نشان داد که متوسط میزان حیاط منازل مسکونی بین 50 تا 100متر بوده به طوری که نیمی از حیاط منازل مسکونی را فضای سبز تشکیل می دهد. این نتایج به نوعی بازگوکننده نقش کمکی توسعه عناصر مطلوب فضای سبز در منازل مسکونی در توسعه فضای سبز مطلوب در محیط شهری می باشد. از دیدگاه شهروندان اصفهانی میزان استفاده از حیاط منازل مسکونی بیش تر کم تر از 2ساعت در روز می باشد؛ همچنین از دیدگاه پاسخ دهندگان اولویت استفاده از حیاط و فضای سبز بیش تر به منظور کسب آرامش روحی و روانی (7/87درصد) بیان شد؛ همچنین اولویت کاربری فضای سبز را بیش تر درخت و درختچه (3/34درصد) تشکیل داده و تمایل به ایجاد تغییرات در طراحی فضای سبز حیاط منازل مسکونی آنان نیز متوسط به بالا (73درصد) بیان گردید. مناطق جنوبی استان بدون توان شناسایی شده اند.