دیدگاه دانشجویان در رابطه با عملکرد آموزشی، روابط بین فردی و ویژگی های شخصیتی مربیان بالینی دانشکده پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان

مربیان بالینی با ایجاد محیط آموزش بالینی مناسب، نقش به سزایی در کسب توانمندی های حرفه ای دانشجویان گروه های پزشکی و پیراپزشکی دارند. این مطالعه با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی زنجان در خصوص عملکرد آموزشی،روابط بین فردی و ویژگی های شخصیتی مربیان بالینی انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 332 نفر از دانشجویان دانشکده ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان به صورت سرشماری مشارکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه متشکل از 2 بخش بود، بخش اول پرسشنامه شامل مشخصات فردی مربیان بالینی و بخش دوم با 48 سوال در5 حیطه، مربوط به سنجش توانایی عمومی آموزش، شایستگی های حرفه ای، نحوه ارزشیابی دانشجویان، روابط بین فردی و ویژگی های شخصیتی مربیان طراحی شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، آزمون آماری t مستقل،آزمون فریدمن و تحلیل واریانس استفاده شد.
در رابطه با عملکرد آموزشی2/82 درصد از دانشجویان مربیان بالینی خود را خوب توصیف کردند، از نظر شایستگی بالینی نیز در 9/80 درصد موارد، در حیطه ی نحوه ی ارزشیابی دانشجویان در 1/65 درصد موارد و از نظر روابط بین فردی در 7/79 درصد موارد نتیجه ارزشیابی خوب بوده است. از دیدگاه دانشجویان، مربیان بالینی از نظر ویژگی های شخصیتی در 2/76 درصد موارد خوب ارزیابی شدند. میانگین نمره ی کسب شده مربیان، 9/84 از کل 100 نمره بود که در دو جنس مذکر و مونث، تفاوت آماری معنی داری نداشت. میانگین کل نمره ی کسب شده در اساتید بالینی با مدرک phd بالاتر از مربیان دارای مدرک کارشناسی ارشد و کارشناسی بود. بیشترین نمره مربوط به مربیان مامایی و مربیان با سابقه ی کار بیش از 10 سال و کمترین میانگین نمره ی اخذ شده مربوط به مربیان گروه اتاق عمل و مربیان با سابقه ی کاری 5 تا 10 سال بود (05/0>P).
اگرچه عملکرد بالینی مربیان در دانشکده ی پرستاری و مامایی زنجان از دیدگاه دانشجویان خوب ارزیابی شد، اما با ارزیابی های مکرر وضعیت آموزش بالینی و پایش عملکرد مربیان و مقایسه وضعیت موجود با وضعیت قبل و تقویت جنبه های مثبت و اصلاح نقایص می توان گامی موثر در راستای ارتقای هر چه بیشتر کیفیت آموزش بالینی برداشت.