شخصیت نمادین امام حسین(ع) در شعر شریف رضی

از مهم ترین شاعران شیعی که نسب او به اهل بیت بازمی گردد، شریف رضی است. وی دارای قصایدی مشهور و ارزنده در رثای امام حسین(ع) است. اشعار وی خالی از تکلف و آکنده از عاطفه صادقانه و عشق ناب به امام(ع) و خاندان ایشان است. این قصاید عبارت است از: «الامانی حسره و عناء» و «کرب و بلا» و «والهفتاه لعصبه علویه» و «رب ساع لقاعد» و «یا یوم عاشوراء». سرآغاز سرایش مرثیه های عاشورایی شریف رضی، دهم محرم، سال روز شهادت حسین بن علی(ع) است. وی در قالب این پنج قصیده که روی هم دویست وسی وشش بیت و در رثای امام حسین(ع) است، به بیان صفات و ویژگی های فردی و اجتماعی امام(ع) پرداخته است. روش این نوشتار، توصیفی - تحلیلی و هدف آن تحلیل شخصیت نمادین امام حسین(ع) در شعر سید رضی به عنوان یکی از قله های بلند ادب در قرن چهارم هجری است. نتایج حاصله با تکیه بر آمار توصیفی تحلیلی و با استفاده از نمودار دایره ای در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.