مقایسه ی ایمان وحیانی ملاصدرا و ایمان فلسفی کارل یاسپرس

ایمان یکی از مهمترین موضوعات دین و فلسفه ی دین است و در واقع، گوهر دینداری محسوب میگردد. واژه ی ایمان به وفور در قرآن و کتب مقدس به کار رفته است؛ به همین دلیل، فهم و طلب آن از نظرگاه تمام معتقدان به خدا مهم به نظر می رسد و هر کس در قلمرو خود سعی می کند معنای این کلمه و منظور خداوند از کاربرد آن را دریابدایمان در طول تاریخ، باعث بحثهای دامنهداری،چه در میان متکلمان اسلامی و چه در میان فیلسوفان دین گردیده است، به صورتی که دستهای ایمان را از سنخ اعتقاد به گزاره ها و دستهای با نقد تلقی گزارهای از ایمان، آن را به رویایی با خدا و اعتماد و دل سپردن به او تعریف میکنند.
در مقاله ی حاضر، در میان اقوال و آرایی که در مورد ایمان بیان شده ما به بررسی دیدگاه ملاصدرا، فیلسوف مسلمان ایرانی و کارل یاسپرس، فیلسوف اگزیستانسیالیست آلمانی پرداختهایم و برآنیم تا پس از بیان یک پیشینه ی کوتاه از مساله ی ایمان در میان متکلمان اسلامی و نقل قول چند متفکر غربی در باب ایمان، به بیان و مقایسه ی مساله ی ایمان از دیدگاه این دو فیلسوف بپردازیم و در نهایت، نظریات آنها را باهم مقایسه نماییم. ایمان ملاصدرا ایمان برخاسته از وحی و از سنخ ایمان مذهبی است. وی دارای تلقی گزارهای و دارای روی کردی معرفتگرایانه است و حقیقت ایمان را علم و تصدیق میداند و عمل را از ارکان ایمان نمیشمارد. نظر صدرا در بحث ایمان، برگرفته از نظریه ی اصالت وجود، تشکیک وجود و... میباشد، ولی ایمان مد نظر یاسپرس ایمان فلسفی نام دارد که مبتنی بر وحی نیست و گونهای تجربه ی فراگیرنده محسوب میگردد. ایمان فلسفی یاسپرس برگرفته از چند اصل اساسی فلسفه ی وی می باشد، از جمله: وجود و مراتب آن، خدا و تعالی، آزادی و اختیار انسان، تاریخی و انفسی بودن حقیقت.